دوران شیرین زندگانی امام حسن علیه‏السلام هشت سال بیشتر به طول نینجامید. با رحلت جان‏گداز پیامبر اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم و در پی آن شهادت مظلومانه مادر جوانش، نهال نوپای وجود آن حضرت نیز خزان گردید و طومار زیباترین و ماندگارترین لحظه‏های زندگی اش بسته شد. آغوش گرم و پر مهر پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم در این هشت سال، پناهگاه محکم آن حضرت و صدف گوهر پرور وجود مادر در همین مدت کوتاه، پرورشگاه امن وامان او بود. پس از مادر، دوره تلخ زجر و تنهایی و مشاهده غربت پدر آغاز گردید. آن حضرت پس از تحمل 29 سال درد غریبی و تنهایی، شکافتن فرق نازنین امیرمؤمنان علیه‏السلام را به چشم دید. این مسئله، خود آغازی بود بر درد طاقت‏فرسای بی‏وفایی و جور یاران سنگدل در ماجرای خلافت و صلح آن حضرت با معاویه که چون تیری زهرآگین دل و جان نازنین‏اش را آزرده ساخت تا اینکه پس از عمری رنج و غربت، با زهر جفای همسر خویش شربت شهادت نوشید و از جور روزگار خلاصی یافت.